Podczas grudniowego spotkania DKK omawiałyśmy powieść Kazuo Ishiguro „Pejzaż w kolorze sepii” – debiut osiedlonego w Wielkiej Brytanii Japończyka.
Rozważania na temat książki rozpoczęło stwierdzenie p. Meli Gawor, iż „przeszłość sama odchodzi – nie trzeba jej niszczyć; sama potrafi także wrócić – szukać ani ocalać też jej nie trzeba, bo jest tuż obok za ścianą czasu”.
W następujący sposób treść powieści przybliżyła p. Elżbieta Szafruga:
„Po tragicznej śmierci Keiko, Niki odwiedza matkę. Dom Etsuko, zamieszkałej w Wielkiej Brytanii japońskiej wdowy dla młodszej z córek stanowi wspomnienie z dzieciństwa. Za śmierć przyrodniej siostry Niki obwinia ojca, gdyż nie okazywał starszej córce prawdziwie ojcowskich uczuć. Etsuko, prześladowana wizją samobójczej śmierci Keiko, powraca myślami do Nagasaki, wspominając historię utalentowanej, choć nieco dziwnej dziewczynki o imieniu Mariko. Analizując dawne wydarzenia, znajduje związki przyczynowe łączące zmarłą Keiko z córką byłej przyjaciółki Sachiko…”.
