Sierpniowe spotkanie Dyskusyjnego Klubu Książki zostało poświęcone reportażowi Agaty Romaniuk pt. „Z miłości? To współczuję. Opowieści z Omanu”. Autorka przedstawiła w nim obraz omańskich kobiet klasy średniej i wyższej w większości zadowolonych ze swojego życia rodzinnego i zawodowego. W reportażu Romaniuk do głosu dochodzą kobiety spełnione, pełne pasji i temperamentu. Nie są odcięte od informacji, mają dostęp do Internetu, są wykształcone. Doskonale wiedzą, jak wygląda europejski styl życia, ale to że wiedzą, nie oznacza, że same chciałyby żyć w ten sposób. Reportaż Romaniuk nie powiela stereotypów „biednych, ciemiężonych arabskich kobiet”, wprost przeciwnie. Pokazuje nam świat Islamu z perspektywy ludzi (kobiet zwłaszcza) przedsiębiorczych, odważnych i gotowych brać los we własne ręce, dla których miłość nie stanowi o solidnej podstawie związku.
A tak recenzuje książkę jedna z członkiń DK:
W ostatnim czasie przeczytałam interesującą książkę, debiut autorski Agaty Romaniuk pt. „Z miłości? To współczuję. Opowieści z Omanu”. Utrzymana w formie reportażu przedstawia zwierzenia średniej i wyższej klasy Omańczyków oraz nacji, które znalazły tam pracę.
Pod rządami sułtana Kabusa Ibn Sa’ida Oman przeszedł gwałtowną transformację. Przeprowadzone reformy i siła wydobywcza ropy naftowej, zmieniły nie tylko infrastrukturę tego niegdyś zacofanego kraju. Znacząco podniósł się status kobiet poprzez szeroki dostęp do zdobywania wykształcenia oraz możliwości zatrudnienia. Niezmienną pozostała rola szariatu i przywiązanie do tradycji. Internet i turystyka otworzyły drogę przed namiętnościami mężczyzn i kobiet ukrywanymi pod diszdaszami i abajami. Pod wieloma aspektami naszego życia, książka zaskakuje, a momentami szokuje. Przede wszystkim układanymi małżeństwami, w których związki opierają się na korzyściach majątkowych, wydawaniem zgody sułtana na śluby z miłości oraz spełnianiem oczekiwań przyszłych mężów na dziewictwo, posiadaniem pomocy domowych, pomimo iż żony nie pracują, a także nieludzkim wykorzystywaniem i traktowaniem niań. Do tego dochodzi turystyka prozdrowotna uprawiana szczególnie przez starszych mężczyzn z terapią w pokojach hotelowych.
Polecam tę książkę ciekawym rzeczywistości Omanu oraz tym, którym marzy się harem.
Elżbieta Szafruga
Cytat w tytule: Romaniuk A: Z miłości? To współczuję. Opowieści z Omanu, Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 2019. s. 13.
